W dniu 27 maja obchodziliśmy w Stargardzie doniosłą rocznicę – 35. lat od pierwszych w pełni demokratycznych wyborów samorządowych w Polsce. Wydarzenie to miało miejsce 27 maja 1990 roku i stanowiło kamień milowy w historii lokalnej demokracji oraz samorządności III Rzeczypospolitej, kończąc czas centralnego sterowania i otwierając nowy rozdział w zarządzaniu na szczeblu lokalnym.
W Stargardzie wybory przeprowadzono w czterech okręgach wyborczych. Do 36 mandatów zgłoszono 20 list kandydatów zawierających łącznie 103 kandydatury. Uprawnionych do głosowania było 47 308 osób, a w wyborach wzięło udział 19 907, tj. 42,07% (frekwencja była nieco niższa niż wynik ogólnopolski).
Pierwsza sesja nowo wybranej Rady Miejskiej w Stargardzie odbyła się nieco ponad tydzień później, 2 czerwca 1990 roku. Moment ten zapoczątkowała przewodnicząca Miejskiej Komisji Wyborczej, Janina Kopka, przekazując stery Radnemu Seniorowi, Zbigniewowi Petri. W trakcie inauguracyjnych obrad dokonano wyboru kluczowych osobistości administrujących miastem: prezydenta, jego zastępcy oraz członków zarządu. To wówczas radni mieli możliwość bezpośredniego wyboru Prezydenta Miasta.
Waldemar Gil mianowany został pierwszym Prezydentem Stargardu, który w czasach tamtych nosił nazwę Szczecińskiego. Szczepan Olesiński objął funkcję zastępcy Prezydenta. W skład Zarządu Miasta weszli również Andrzej Korzeb, Aleksander Seredyński oraz Ryszard Wasiłek.
Funkcję przewodniczącego Rady Miejskiej pierwszej kadencji zdobył Zbigniew Petri, a w roli zastępców znaleźli się Roman Kierys, Zdzisław Rygiel oraz Sławomir Tokarski. Wśród wyselekcjonowanych delegatów do sejmiku samorządowego znaleźli się Waldemar Gil, Roman Kierys i Szczepan Olesiński, co potwierdzało ich rolę w lokalnym samorządzie.
